رشتۀ مهندسی مكانیك را شاید بتوان ازنقطه نظر تنوع موضوعات تحت پوشش، جامع ترین رشتۀ مهندسی به شمار آورد. مهندسی مکانیک تا حدودی با علم مکانیک تفاوت دارد؛ چراکه یک مهندس مکانیک علاوه بر علم مکانیک باید بسیاری از علوم دیگر را یاد گرفته و بعضی از هنرها را نیز کسب کند. شاید بتوان گفت که رشتۀ مهندسی مکانیک، رشتۀ تحلیل و طراحی سیستم های دینامیکی و استاتیکی است. به عبارت دیگر محاسبات فنی، مدل سازی و شبیه سازی، طراحی و تهیۀ نقشه ها، تدوین روش ساخت، تولید و آزمایش تمامی ماشین آلات و تأسیسات موجود در دنیا، با تکیه بر توانایی های مهندسان مکانیک انجام می گیرد. مهندسی مکانیک نیازمند فهم مفاهیمی مانند سینماتیک، سینتیک، ترمودینامیک، دانش مواد، تحلیل سازه ها و ... است که این ها موضوعات اساسی مکانیک را تشکیل می دهند.

سه گرايش عمده مهندسي مکانيک در ايران وجود دارد که تقريبا در تمامي دانشگاههاي کشور ارائه مي شوند. اين سه گرايش به شرح زير مي باشند:

· گرايش مکانيک در طراحي جامدات

در اين گرايش متخصصاني تربيت مي شوند که بتوانند در مراکز توليدي ،‌کارخانه جات صنعتي به طراي اجزاء مکانيکي ، مکانيزم ها ، ماشين آلات بپردازند. مباحث تئوري در اين گرايش زياد مطرح مي شود و دانش جويان بايد از پايه رياضي بسيار خوبي برخوردار باشند. بازار کار اين گرايش مثل گرايش هاي ديگر مهندسي مکانيک بسيار خوب است .طبق آمار در انتخاب رشته کنکور نيز اين گرايش ازاقبال بالاتري نسبت به دو گرايش ديگر برخوردار است.

· گرايش مکانيک در حرارت و سيالات

اين رشته در به کاربردن علوم و تکنولوژي مربوط جهت طرح و محاسبه اجزاء سيستم هايي که اساس کار آنها مبتني بر تبديل انرژي ، انتقال حرارت و جرم است به متخصصان کارآيي لازم را مي‌دهد و آنها را جهت فعاليت در صنايع مختلف مکانيک در رشته حرارت و سيالات (نظير مولدهاي حرارتي، انتقال سيال نيروگاههاي آبي، موتورهاي احتراقي و ... ) آماده مي‌سازد.

فارغ‌التحصيلان اين دوره قادر به طراحي و محاسبه اجزا و سيستمها در بخشهاي عمده‌اي از صنايع نظير صنايع خودروسازي ، نيروگاههاي حرارتي و آبي، صنايع غذايي، نفت، ذوب فلزات و غيره هستند.

· گرايش ساخت و توليد

از قديم يک خلا بزرگ در بين طراحي يک محصول و ساخت آن وجود داشت وآن اين بود که مهندسان طراحي محصولاتي طراحي مي کردند که نمي دانستند امکان ساخت اين محصول وجود دارد يا نه؟ در واقع عدم شناخت از روش هاي توليد قطعات ضعف بنيادي طراحان مکانيک بود و هميشه با طرح هاي رو به رو بوديم که عملا قابليت ساخت نداشت و بي استفاده باقي مي ماند. اين خلا باعث بوجود آمدن گرايشي در مهندسي مکانيک شد که ساخت و توليد ناميده شد. در واقع اين گرايش ارتباط بين طراحي و ساخت را به طور منطقي بر قرار کرد . امروزه در تيم هاي طراحي حتما چند مهندس مکانيک با گرايش ساخت و توليد نيز وجود دارد که بتواند در هنگام طراحي محصول روش هاي ساخت آن را نيز پيش بيني کرده و نظر طراح را به سمتي هدايت کند که بتواند محصولي طراحي کند که قابليت ساخت با هزينه کم را داشته باشد. روش هاي توليد، اصول شکل دهي مواد، ‍CNC ‌ ،‌ماشين کاري ،‌ريخته گري ،‌ماشين ابزار ، هيدروليک و پنوماتيک ، از واحد هاي تخصصي اين گرايش مي باشد.

برقراري ارتباط بين طراحي و کارگاه هاي ساخت وظيفه اصلي مهندسي مکانيک ساخت و توليد است.حدودا 100 واحد درسي اين سه گرايش مشابه مي باشند و هر يک از فارغ التحصيلان اين سه گرايش توانايي هاي مشترک زيادي دارند.

از شما کاربران عزیز هم تقاضا می شود مطالب و سوالات خود پیرامون موضوع را این جا مطرح نمایند.